De Elandcup - Verslag van een tevreden winnares

25 Jaar geleden mocht ik een keer mee met een kennis van mij in Louisiana, USA, naar de lokale Golf & Country club even een keer een balletje slaan. Jeetje wat een leuk spelletje. Door omstandigheden nooit hier in Nederland mee door kunnen gaan. Nu in januari eindelijk een eerste les en de start van het golfbaanpermissie traject tezamen met een vriendin.

Dit onder de bezielende leiding van mentor Donald (thuis: vriend, maar op de baan de 'strenge' mentor). Maar toen Corona…. Alles stil, en nu dan …. ? Wachten, wachten, wachten en zo nu en dan al chagrijnig omdat we niet de baan op konden.

Zou dit het begin zijn van een verslaving?

Een volmondig JA echt wel!

Half mei lekker de GBP afgerond en een week later officieel de befaamde handicap.

Dan heb je in ene een cijfer bij je naam en wat ga je doen, hellup…veel ballen, rondes lopen en oefenen, oefenen, oefenen. Maar ook je inschrijven voor een wedstrijd, of wedstrijden in mijn geval. Best wel intimiderend hoor met al die lage handicappers, maar je moet ergens beginnen.

Zo ook de Elandcup.

Het is 19.00 uur; inslaan bij bloedverzengende temperaturen van 30+ graden en de zweetdruppels lopen al van het hoofd. Dat wordt wat zometeen.

Eerst de flightgenoten opgezocht, Harry en Elly, en samen naar de baan die er zo mooi sereen bij ligt zo met die laagstaande zon, echt prachtig. En dan los….heerlijk gegolfd, hier en daar nog een sprinkler op de teebox tegengekomen maar ook een handicart met 2 dames die heerlijke hapjes en versnaperingen kwamen brengen, wat een luxe. Hoe mooi kan je vrijdagavond zijn?

Leuk gescoord, aankomend bij het clubhuis zijn de vuurtjes aan en zijn de muggen voltallig verzameld, lekker gebabbeld met allerlei lieve mensen en wat blijkt: mijn vrijdagavond wordt nog leuker... word ik zomaar uitgeroepen tot Elandcup winnaar en mag ik een wisselbeker met Eland en een fantastische headcover mee naar huis nemen om mee te pronken. Leuk!.Totale verrassing voor mij. Er blijkt ook gespeeched te moeten worden, ojee .. de helft vergeten te noemen dus. Volgende keer (wellicht) beter. Na een wijntje of twee, heerlijk eten van Sijmon en goede verzorging van Janke en de meiden, laat maar zeer voldaan m'n bedje ingerold na een avond vol gezelligheid en lichte euforie… wekker gaat morgen weer. Ja precies: weer even golfen en werken aan mijn verslaving en genieten van de pracht en praal van golfclub de Groene Ster.

Helen Voerman