In memoriam aan oud-voorzitter Eric Voet'

Eric Voet was een fervent zeiler. Jaren heeft hij er over gedaan om te besluiten of golf misschien toch wel een leuke sport voor hem zou zijn. Na een lange periode van wikken en wegen besloot hij lid te worden van onze club. En combineerde dat vervolgens met zeilen!!

Hij liet zich horen en zien in de club en was een graag geziene gast. Behalve die ene keer, toen hij op hole 6 van onze tijdelijke baan, een bal door het raam van ons toenmalige clubhuis sloeg! Gelukkig werd niemand geraakt en sneuvelden er slechts enkele glazen achter de bar. Achteraf kon hij daarover smakelijk vertellen.

Nadat Eric steeds meer in de ban van het golfen raakte, werd het tijd om een opvolger voor de toenmalige voorzitter te zoeken. Al snel werd hem gevraagd of hij dat wilde doen. Na een paar gesprekken zegde hij toe dit te willen doen.

Op 10 mei 1995 nam Eric de voorzittershamer (gemaakt door Max Breuning) ter hand. Een lastige periode brak aan. Een veel hogere aanslag van de belastingdienst (OZB) dan verwacht veroorzaakte dat alle plannen voor de bouw van een nieuw clubhuis, met een loods voor opslag van baanmaterieel, onder druk kwamen te staan. 

Toch heeft Eric, in zijn zittingsperiode van 4 jaar, de bouw ervan kunnen realiseren. Tijdens het 2e lustrum, op 26 september 1998, werd het clubhuis feestelijk geopend. In die druk bezette tijd schreef hij en passant ook nog een wedstrijdprogramma voor de computer. Voorwaar een prestatie en zeker om het dan ook nog te koppelen aan de toen beperkte ledenadministratie. Hij hield vol tot alles werkte!!

Het waren zware jaren geweest en Eric besloot dan ook om na deze ene zittingsperiode, op 22 april 1999, de hamer over te dragen aan de nieuwe voorzitter.

Los van zijn verdienste als voorzitter, hebben we als club Eric leren kennen als een gevoelig mens met een zeer gulle lach en een zeer sterk ontwikkeld gevoel voor humor. Het leek soms alsof zaken hem niet raakten, maar niets was minder waar. Hij had zijn eigen stijl van leidinggeven. 

In iedere uitgave van de destijds op papier verschijnende Off Course was het gebruikelijk dat de voorzitter een editoriaal schreef. Zo ook Eric, die dit had omgedoopt tot Voetnoot.

Zijn laatste is de moeite van het (her)lezen waard, relativerend en scherp.  

Voor Lya en zijn kinderen is het verlies, zeker in deze afschuwelijke periode, uiteraard het grootst. 

Wij wensen hen heel veel sterkte met het verwerken van zijn overlijden.