Voor één gat te vangen…..? No way!

De verleiding.

Het verhaal gaat dat een Duitse monnik eenzaam in zijn kloostercel zit te schrijven.
Hij worstelt met woorden. Hij vertaalt.
Van tijd tot tijd ziet men hem zich omkeren, kijkend over zijn schouder.
Is hij wel alleen?
Een beklemming overvalt hem. Hij voelt een AANWEZIGHEID.
Het is of iets zijn hand met de ganzenveer vasthoudt en hem woorden wil laten schrijven die hij niet wil schrijven.
Plotsklaps overvalt hem een razernij. Hij springt op. Grijpt de inktpot en smijt die met kracht tegen de muur. Verwrongen schreeuwend de woorden uitstotend: “Verdwijn duivel!”
Maar zie voor zijn verbijsterde ogen verandert de vlek op de muur. Inktdruppels trekken zich samen. Letters vormend. Twee woorden: SOLA FIDE.
Anno Domini 31 oktober 1517.

De verleiding weerstaan.

502 jaar later.
Op de golfclub ‘De Groene Ster’ is de herendag in volle gang.
Deze dag is de afsluitende dag van een reeks wedstrijden waarvan de winnaar zich jaarwinnaar van de herendagen 2019 mag noemen.
De bijzondere aandacht gaat uit naar hole 6.
Iemand heeft gemeend, naar verluidt ene Piebe Haaima, diegenen die op die hole kans zien met één slag het gat te vinden, te belonen met een voiture. Een Peugeot 108.
Meer dan 80 spelers komen langs.
Het gaat te ver hier te beschrijven hoe die eerste, ene slag van al deze spelers er uitzag.
Slechts van enkele wordt gewag gemaakt.
Het zijn en dat is niet zonder reden, die van John Bos, Anton Duursma, Marco Goossens, Donald Visscher en Ed van’t Westende.
Anton, dagwinnaar met 37 punten en in de eindrangschikking op de vierde plaats geëindigd met 404 punten, slaat licht nerveus zijn bal keurig op de green. Hij voegt daar nog 3 slagen aan toe en behaalt met zijn 4 slagen keurig zijn 2 Stablefordpunten.
Ditzelfde kan niet gezegd worden van Marco Goossens. Marco, die lange tijd uitzicht had op de jaarprijs en als derde met 407 punten eindigde, nam stoer zijn stand in op de teebox,  maar had na zijn eerste slag nog vier nodig om zijn bal in het gat te zien verdwijnen. Eén punt leverde dat op.
Donald Visscher deed niet voor hem onder. Met ook 5 slagen en 1 punt liep hij van de green, zichzelf verwijtend geen par gespeeld te hebben, zelfs niet zijn eigen handicap’par’.
Wat hij toen nog niet wist, was dat hij met 409 punten zijn rivaal Marco had verslagen en daarmee de tweede plaats in de wacht gesleept. Met die buit binnen verbeterde zijn humeur zienderogen.
Temeer omdat hij er volledig vrede mee heeft de eerste plaats te moeten laten aan Ed van’t Westende in wie hij zijn meerdere weet.
Ed behaalde 419 punten.
Op hole 6 kon echter ook Ed zijn draai niet vinden. Wie hem wel eens bezig ziet, weet dat hij veel aandacht schenkt aan zijn rotatie. Nu ging daar iets mis. Normaal is op hole 6 een birdie zijn resultaat. Ditmaal werd het een par.
Niemand van de deelnemers sloeg in één keer in het gat. Niemand was gezwicht voor de heilige koe. Eenieder verkoos het een oprechte amateur te blijven.
Slechts één iemand viel een beetje uit de toon. John Bos.
Hij had als enige een birdie op hole 6. Zou hij het toch stiekem geprobeerd hebben?
Waar normaal bij de herendagen voor het behalen van birdies balletjes worden gegeven, meende de dienstdoende wedstrijdleiders dit deze keer achterwege te moeten laten. Waar kwam die fijngevoeligheid van Roy Meskens, Germain Sandberg en Rob Topma vandaan?
De heren hadden een teken gekregen.
Blij als zij waren alles tot in de puntjes verzorgd te hebben, hieven zij kort voor aanvang van de wedstrijd het glas om op een goede afloop te toasten. Wir stossen an! Prosit! Dat wil zeggen zij volstonden met een kop koffie. Maar o wee! Bij het “stoten” braken drie koppen en de koffie vloeide rijkelijk over de grond.

“Krijg nou wat!”, riep Roy. “Wat deksels? , vroeg Rob. Koffiedruppels trokken zich samen.
Letters vormend. Twee woorden: AMANTES SOLUM.
“ALLEEN LIEFHEBBERS”, peinst Germain.
Dit alles in het jaar onzes heeren, de 31ste oktober 2019.

Nick