Opeens -inmiddels alweer een jaar geleden- was hij er niet meer, de als ‘voormalig beste ijzerspeler van De Groene Ster’ bekendstaande Rienk Bikowski. Wij, van het eveneens voormalige Heren 7 team kregen nog vaak de vraag: “Is er iets met Rienk? We zien hem nooit meer, waar is hij gebleven?”. En als wij de vrager dan geruststelden met het antwoord dat het Rienk goed ging, maar dat hij gewoon was gestopt met golfen en in plaats daarvan de wandelsport had opgepakt, dan was steevast de repliek: “Huh, Rienk gestopt? Dat kan toch niet, hij was een van de leden van het eerste uur”.
Maar het was zo, dus het kon wel.

Dat wij dat jammer vonden, spreekt voor zich. En niet alleen omdat ons voormalige competitieteam toch al tot minimale proporties was teruggebracht. Rienk was ondanks zijn legendarisch gemopper (“Ik kom hier nooit weer”) een belangrijk en gewaardeerd lid van ons team. Vaak ook een gangmaker, ad-rem en origineel. Wat hebben we mooie uren met elkaar doorgebracht, zowel op de baan als meestal ook en vooral op hole 19. En hij was er ook altijd bij als we tripjes maakten naar andere banen, ook in het buitenland. Al jaren vergezelde hij ons ook op onze jaarlijkse trip naar Denia in Spanje, waar we de banen in de omgeving teisterden met onze soms fraaie, maar meestal toch ook gewoon matige slagen. “Ik kom hier nooit weer”, werd ook in Spanje een vaak gehoorde mopperkreet. Maar desondanks (of was het nou juist dankzij?) meldde hij zich steevast als eerste aan als de planning van weer een trip naar Denia ter sprake kwam.

En wat schetste onze verbazing dat hij ook dit jaar inging op onze uitnodiging om weer mee te gaan naar Denia. Inmiddels al een jaar gestopt, maar het reisje naar Denia wilde hij zich kennelijk toch niet laten ontzeggen. Onze vragen en voorstellen om dan als voorbereiding ook af en toe maar eens mee te doen als wij op zondagmorgen gingen golfen, bleven slechts beantwoord met: “Ik zal er eens over nadenken” en “Misschien moet ik dat toch nog maar een keer doen”. Maar het kwam er nooit van, Rienk ging -althans voor zover wij weten- geheel ongetraind mee op reis. Maar hij was erbij en dat was het belangrijkste.

Het was 4 januari 2020, onze eerste ronde op het prachtige Las Colinas op 45 autominuten vanaf vliegveld Alicante. Rechtstreeks vanuit het vliegtuig naar de baan en koud de eerste tee op. En van wie was de beste drive? U raadt het al: van Rienk!  Niks gemopper. En dat zou zo blijven, want hij speelde als een jonge god. Gewoon vanaf zijn oude handicap 15,5 bracht hij een brutoscore van 105 slagen binnen. En dat is voor een voor ons onbekende en lange, pittige baan als Las Colinas (jarenlang het toneel van de Qualifying School van de European Tour) helemaal zo slecht nog niet. Maar vooral de drives van Rienk waren legendarisch, hetgeen tijdens de ronde al leidde tot opmerking over The return of the Legend. Vandaar de kop boven dit stukje.

Rienk won de strijd om de Denia cup niet, maar dat was slechts bijzaak. Voor ons bood zijn aanwezigheid en optreden het perspectief dat hij ooit misschien toch nog weer eens het golfen oppakt. Dat we de return van de voormalig beste ijzerspeler van De Groene Ster toch nog maar eens mogen gaan meemaken….