Het oostelijk buitengebied van de goede stad Leeuwarden verheugt zich in de belangstelling van onderzoekers.
Deze zijn zeer geïnteresseerd in de de natuur. In het bijzonder in de natuurlijke staat van de aldaar vertoevende levende wezens.
Mensen die bekend zijn in deze contreien weten dat het gebied zich tooit met de naam Groene Ster.
Deze naam siert ook de aangrenzende Leeuwarder Golfclub.
Onduidelijk is of de onderzoekers zich zo vereenzelvigen met het speuren dat zij zich daarom bij wijze van camouflage in hun natuurlijke staat in het gebied begeven, òf dat zij zelf object van onderzoek zijn. 
Een vermoeden over dit laatste wordt gevoed door artikelen (van niet al te wetenschappelijke aard) die men kan lezen op de website van de golfclub.
Op 2 juli was in ieder geval één speler die de aandacht voor zijn spel bij hole 7 verdeelde tussen zijn slagen en het kijken naar gebruinde lichamen die zich voortbewogen aan de overzijde van de plas die als scheiding dient van het sportterrein en de ruige natuur.
Door het hoge gras zag hij prachtige, elegante ruggen en af en toe een gracieuze hals die omhoog kwam. Het kostte deze voyeur enig turen, maar toen wist hij het zeker: hij zag grazende konikspaarden. 
Toch liep er nog een exemplaar waarvan hij onmiskenbaar moest constateren dat deze niet tot een paardenras gerekend mocht worden. Rug en hals waren duidelijk anders. 
Een buitenbeentje? Dat kun je wel zeggen. Want wat moest die koe in zijn eentje tussen de paarden?
Ondanks deze afleiding wist hij toch hole 7 af te ronden in de hem op die hole toekomende slagen, te weten 5.   
Aan de orde is de vraag of golfers van de club tijdens hun spel op enigerlei wijze beïnvloed worden door hetgeen zich zoal afspeelt in het aanpalende gebied.
Een eerste onderzoek wijst uit dat daarvan geen sprake lijkt te zijn.
Daartoe is bij wijze van vooronderzoek naar de uitslagen gekeken van de op 2 juli gespeelde herendag.
De wedstrijdleider van dienst, Jan van der Heide, had de 50 deelnemers verdeeld in 3 categorieën.
De op de plaatsen 1, 2 en 3 geëindigde heren in de categorie met handicaps van 26.5 t/m 54.0, respectievelijk Sijmon Bruinsma, Jan Hettema en Henk Burggraaff, behaalden op hole 7 hun 2 Stablefordpunten. 
In de categorie 18.5 t/m 26.4 week dat beeld maar weinig af. Winnaar Harry Steggerda pakte evenals nummer 3 Anton Duursma, 2 punten. Nummer 2, Ben Ruijs, stelde zich tevreden met 1 Stablefordpunt.
Frederik van Gemert wist als winnaar van de categorie van 0.0 t/m 18.4 aldaar 3 Stablefordpunten te vergaren. Nummer 2, Hein Dam, 2 en nummer 3, Donald Visscher, 1.
Kan hieruit voorzichtig gesteld worden dat spelers zich niet laten afleiden, die indruk wordt versterkt door het feit dat op hole 2, parallel gelegen aan hole 7 en dus al enigermate uitzicht biedend op het gebied waar zo lustig geleefd wordt,  2 birdies (Jitze Monsma, Oane Jansen) genoteerd werden. Hetzelfde gold voor hole 7 (Koos den Hollander, Germain Sandberg). 
Concluderend: er wordt gewoon gespeeld. Zelfs zo gewoon dat vervolgonderzoek geen nieuwe feiten aan het licht zal brengen.
Maar was het nu wel zo’n gewone dag?
2 juli 2020 was de eerste herendag, de openingswedstrijd van het seizoen, na het, wat later bekend zal staan als het ‘eerste wedstrijdloze tijdperk van de 21e eeuw’.

Nick

P.S. Weliswaar staat hierboven hole 7 in de volle aandacht, niet onvermeld mag blijven dat op de holes 5, 9 (Jitze Monsma) en 14 (Herman Mulder) eveneens een birdie werd behaald.